Τα πιο απομακρυσμένα μηχανήματα του ανθρώπου, οι πιο ακαταπόνητοι ταξιδευτές και παράλληλα "πρεσβευτές" της ανθρωπότητας, τα δύο διαστημικά οχήματα Voyager, περνάνε μέσα από μια απρόσμενη "θάλασσα" ισχυρών μαγνητικών αναταράξεων, καθώς βρίσκονται στα έσχατα όρια του ηλιακού μας συστήματος.
Αριστερά: η παλιά άποψη για την ηλιόπαυση. Δεξιά: Η νέα άποψη. Ας σημειωθεί πως οι κόκκινες και μπλε σπείρες είναι οι δυναμικές γραμμές του μαγνητικού πεδίου. Τα νέα στοιχεία από το Voyager προσθέτουν κι έναν μαγνητικό αφρό ή φυσαλίδες (σε κόκκινο χρώμα δεξιά), εξ αιτίας της επανασύνδεσης των μαγνητικών γραμμών που μεταφέρονται με τον ηλιακό άνεμο. Άρα, η ηλιόπαυση δεν αποτελεί μια συνεχή ασπίδα που χωρίζει την ηλιακή επικράτεια από το διαστρικό μέσο, αλλά μάλλον μοιάζει με μία πορώδη μεμβράνη με εξογκώματα και κοιλώματα
Τα δύο μυθικά πλέον σκάφη της NASA, που εκτοξεύτηκαν το 1977, ήδη προσεγγίζουν το απώτατο όριο όπου φτάνει η επιρροή του ήλιου μας (η λεγόμενη "ηλιόσφαιρα" που ορίζει τα "σύνορα" του ηλιακού μας συστήματος), σε απόσταση άνω των 15 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Παρόλα αυτά συνεχίζουν με συνέπεια να επιτελούν το καθήκον τους και να στέλνουν πίσω στην "πατρίδα" επιστημονικά στοιχεία. Έχουν, έτσι, επιτρέψει στους επιστήμονες να διαμορφώσουν μια καλύτερη εικόνα για τις συνθήκες που επικρατούν στη συνοριακή ζώνη, όπου η ύλη που εκτοξεύεται από τον ήλιο μας, συναντά το διαστρικό μαγνητικό πεδίο και την ύλη που έχει εκτοξευτεί από άλλα άστρα του γαλαξία μας.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.physics4u.gr/blog/?p=3577
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου